bazresiasnafisf.ir

آیا می دانید ...؟ : جبران خسارات وارد شده به واحد صنفی در اثر تعطیل غیرموجه با مجوز اتحادیه یا مراجع دیگر، به استناد نظر کمیسیون نظارت، برعهده دستور دهنده است.

ضرورت توجه به موضوع صنایع ­دستی

 

ضرورت توجه به موضوع صنایع ­دستی

کشور ایران به لحاظ تنوع صنایع­دستی، رتبه نخست جهان را داراست و به لحاظ تعداد اقلام صنایع­دستی، جزء ده کشور برتر دنیا در این زمینه محسوب می­شود به گونه­ای که از حدود 600 مورد صنایع­دستی ثبت شده در یونسکو، بیش از 70 درصد موارد آن در ایران موجود و در حال تولید می­باشد. این استعداد و پتانسیل عظیم، نشانگر بستر آماده­ای است که در صورت حمایت هوشمندانه و پیگیر، می­تواند زمینه­ساز رشد اقتصادی بالا برای کشور و تحقق آرمان­های اقتصاد مقاومتی باشد. زیرا در شرایطی که بیکاری یکی از معضل­های اصلی جامعه ما است توسعه صنایع­دستی به دلیل نیاز به سرمایه­گزاری اولیه­ی نهچندان بالا و امکان توسعه­ی آن در بخش خانگی و مشاغل زودبازده، می­تواند پتانسیل اشتغال­زایی زیادی را در کنار ارتقاء سطح تولید ملی و جذب توریسم در پی داشته باشد به نحوی که ورود هر توریست به کشور منجر به رونق گرفتن 11 شغل می­شود و کمک فراوانی به رفع معضل بیکاری و افزایش درآمد غیرنفتی کشور خواهد کرد. بنابراین صنایع­دستی، پُلی میان اقتصاد و فرهنگ است که با توسعه آن، نه­تنها به اقتصاد کشور کمک شده بلکه گام بلندی در جهت معرفی فرهنگ اصیل میهن­مان برداشته­ می­­شود.

  لیکن همچنان به اهمیت صنایع‌دستی به ‌عنوان یک صنعت ارزآور برای کشور توجه نمی‌شود و متاسفانه در عمل شاهد هستیم که حوزه صنایع‌دستی کشورمان در عرصه تجارت بین­المللی، بسیار ضعیف است. 

لذا رسیدگی به مشکلات و چالش­های حوزه صنایع‌دستی که قابل تقسیم­بندی در بخش­های ذیل می­باشد، بسیار ضروری است:

  1. موارد مرتبط با هنرمندان و صنعتگران
  2. چالش­های مرتبط با طراحی و تولید
  3. مشکلات مرتبط با بازاریابی و برندسازی
  4. مسائل مربوط به توزیع و فروش
  5. موارد اجتماعی فرهنگی
  6. مسائل مرتبط با دستگاه­های اجرایی و سازمان‌های ذی‌ربط

در همین راستا مشروح برخی از مشکلات و چالش­های مذکور، به شرح ذیل می­باشد:

1)     در عین حمایت وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع­دستی از واحدهای تولیدی صنایع­دستی، تمامی واحدهای تولیدی مذکور، به تصریح ماده 91 قانون نظام صنفی مکلّف به دريافت پروانه­كسب از اتحاديه­ی صنف مربوطه مي­باشند و اخذ یا دارابودن مجوز فعاليت از مراجع دولتی در این خصوص کافی نمی­باشد لیکن در عمل مشاهده می­گردد برخی از واحدهای صنفی صنایع­دستی که تخلفات مکرر

 

 داشته و یا فاقد پروانه­کسب می­­باشند، به هنگام اعمال قانون توسط بازرسان اصناف یا اقدام از سمت اتحادیه، اذعان می­دارند که مجوز خود را از اداره­کل میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع­دستی دریافت نموده­اند و به این واسطه نه­تنها در روند بازرسی اخلال ایجاد می­شود بلکه در پی حمایت اداره­کل مذکور از نامبردگان، اِعمال قانون واحدهای متخلفِ مورد اشاره، کن­لم­یکن شده است. مضاف بر اینکه خودداری برخی از مجموعه­های ذیل اداره­کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع­دستی از اخذ پروانه­كسب از اتحاديه­ی صنف مربوطه، علاوه بر اینکه منجر به رشد تخلفات صنفی به ویژه در موضوع تقلب، قاچاق کالا و همچنین تضییع حقوق مصرف­کنندگان انجامیده بلکه شکایات متعددی را نیز جهت رسیدگی به نهادهای نظارتی و اتحادیه مربوطه سرازیر نموده و حتی باعث گشته سایر اعضاء صنف نیز ترغیب به ابطال پروانه­کسب و تلاش در جهت قرارگرفتن تحت­پوشش آن اداره­کل شوند که این امر، تبعات نامطلوبی در پی دارد.

2)     با عنایت به اینکه استان اصفهان به لحاظ برخورداری از تنوع رسته­های مختلف صنایع­دستی، جایگاه ویژه­ای در کشور دارد و از سوی یونسکو به عنوان شهر خلّاق و جهاني صنايع­دستي معرفی شده لیکن متاسفانه در شهرستان­های استان اصفهان که تماماً در حوزه تولید و توزیع صنایع­دستی، فعال هستند بجز شهرستان اصفهان، اتحادیه­ی مستقلی برای

 

 پیگیری امور تولیدکنندگان و متصدیان صنایع­دستی اعم از رسیدگی به شکایات مردمی، حمایت از تولیدکنندگانوفروشندگانصنایع­دستی و ... وجود ندارد و لذا غالباً اعضاء این صنف و امور مربوط به ایشان، ذیل سایر اتحادیه­های صنفی پیگیری می­گردد که این امر باعث شده به دلیل عدم اِشرافیت هیئت­مدیره، نه­تنها فرایند توسعه و رونق فعالیت­های صنایع­دستی رو به افول رود بلکه در موارد متعدد، حقوق تولیدکنندگان و مصرف­کنندگان صنایع­دستی نیز تضییع گردد.

3)     در حوزه دستگاه­های ­اجرایی مرتبط با صنایع­دستی، چالش­هایی از قبیل: فقدان نگرش تجاری به حوزه صنایع­دستی در سطوح کلان مدیریت کشور، فقدان سیاست‌گذاری جامع و پایدار در حوزه صنایع‌دستی، عدم انسجام متولیان صنایع‌دستی در کشور، ارتباط ضعیف و کمرنگ بین حوزه گردشگری و صنایع‌دستی، تعریف صنایع‌دستی به‌عنوان یک کالای لوکس و ...، قابل بیان هستند.

4)     فقدان صادرکننده اختصاصی در زمینه صنایع­دستی باعث شده تا هنرمندان صنایع‌دستی برای عرضه محصولات خود در داخل یا خارج از کشور با مشکلات متعدد روبه‌رو شوند.

5)  تمرکز صادرات صنایع­دستی کشورمان بر حوزه خلیج فارس است حال آنکه سلیقه و بازار آنها اغلب مطابق با صنایع­دستی چینی و هندی است و متاسفانه به‌ جز معدودى از کشورها، سایر ملل، ايران را به

  ‌عنوان توليدکننده صنايع‌دستى نمى‌شناسند که یکی از علل این امر، فقدان مقاله، کتاب، فيلم و ... به زبان­های بین­المللی و ضعف در تحقیق و پژوهش در حوزه صادرات و بازارهای صنایع‌دستی است.

6)      ضعف در شناخت سليقه‌ى خريداران از جهت رنگ، ترکيب‌بندى، مضامین و... و همچنین عدم تطابق صنايع‌دستى ايرانى با نيازهاى خريداران: به عنوان مثال اغلب تابلوهاى خاتم براى عکس‌هاى ۱۳×۹ سانتی­متر طراحى شده اما اکثر عکس‌هاى اروپائى ۱۵×۱۰ سانتی­مترمى‌باشند.

7)     هماهنگى ضعیف بين توليدکنندگان و دستگاه­ها و نهادهای مرتبط با صادرکنندگان، اعم از: وزارت میراثفرهنگی،گردشگریوصنايع‌دستي؛ کميته امداد؛ اتحادیه­های استانی و ...

8)     ارتباط ضعیف بین حوزه گردشگری و صنایع‌دستی و کم­توجهی مسئولین نسبت به اثرات مثبت این دو حوزه بر رشد و توسعه و ارتقاء یکدیگر.

9)     فقدان بانک اطلاعاتى اعم از: تعداد و مشخصات هنرمندان؛ اقلام، تنوع و کیفیت طرح­های صنایع­دستی داخلی؛ کشورهای مقصد صادرات که چه ميزان کالا را از چه کشورهائى و با چه قيمت‌هائى وارد مى‌کنند و...

10) ضعف در بسته‌بندى مطلوب، متناسب با استاندارد متقاضیان خارجی؛ زیرا صنایع‌دستی به مراقبت و بسته‌بندی دقیق نیاز دارد تا طی صادرات سالم به مقصد برسند لیکن هزینه حمل­و­نقل و بسته‌بندی

 

 بالاست و گاهی بیشتر از هزینه و قیمت خود محصول می‌شود و متأسفانه ایرلاین‌ها تخفیف و یا سوبسیدی برای نقل و انتقال صنایع‌دستی قائل نمی‌شوند.

11) افزایش صادرات چمدانی صنایع­دستی که به دلیل عدم پرداخت عوارض برای صادرات، یک مشکل برای اقتصاد کشور به شمار می­رود.

12) پراکندگی مناطق تولید روستایی و دوری آنان از بازار، هزینه‌های اضافی بر روستائیان تحمیل نموده و در امر فروش داخلی برای آنان ایجاد مشکل می­­کند ضمن آنکه این نوع از تولیدکنندگان با وجود کالاهای مرغوب، هیچگونه بازار خارجی برای خود متصور نیست. بر همین اساس، محدودیت کانال‌های توزیع و فقدان بازارچه‌های متمرکز و یکپارچه در سطح ملی و محلی، احساس می­شود.

13) مشکلات ناشی از بازگشت ارز حاصل از صادرات صنایع‌دستی.

14) فقدان استانداردهای قیمت‌گذاری صحیح کالاهای صنایع­دستی جهت صادرات یا فروش در داخل کشور.

15) ضعف در خلاقیت و نوآوری که منجر به تشابه در طرح‌ها و الگوهای تولیدی و تنوع ناکافی محصولات مربوطه گردیده است. ضمن آنکه تاکید صرف بر جنبه‌های هنری و تزئینی محصولات صنایع‌دستی باعث شده تا برخی از محصولات، کاربردی نبوده و رقابت­پذیری فروش آن­ها با کالاهای مشابه خارجی، کاهش یابد.

16) عدم امکان تولید انبوه برخی کالاهای صنایع­دستی در زمان کوتاه، به دلیل فقدان تجهیزات مدرن کارگاهی. به عنوان مثال استفاده از

 

 کوره­های المنتی در رسته لعاب­کاری، ضمن ایجاد حرارت یکنواخت و حذف آلودگی­های سوخت گاز و مواد نفتی، نه­تنها به کیفیت بالاتر محصولات می­انجامد بلکه سرعت تولید را نیز به شدت افزایش می­دهد.

17) عدم به­روزرسانی قوانین به منظور جلوگیری از ورود کالاهای خارجی دارای مشابه داخلی با هدف حمایت از صنایع­دستی داخلی.

18) فعالیت انفرادی غالب فعالان صنایع‌دستی و عدمانسجامو وحدت در پیگیری مطالبات.

19) ناآشنایی اغلب هنرمندان با تجارت الکترونیک و مهارت‌ها و شیوه‌های نوین تبلیغ و بازاریابی محصولات صنایع‌دستی.

20) رکود و نوسانات بازار باعث شده بسیاری از متصدیان صنایع­دستی از ثبات شغلی برخوردار نباشند. مُضاف بر اینکه عدم تامین نیازهای معیشت خانواده از طریق اشتغال به این حوزه و فقدان برنامه­ریزی مناسب برای آشنایی عموم مردم به ویژه جوانان با جذابیت­های آن باعث شده کسی ترغیب به یادگیری و دنبال نمودن این مهارت­ها نشود که این امر بسیاری از رشته­های صنایع­دستی را در معرض نابودی قرار داده و در واقع با مرگ هنرمندان ذیربط، هنرهای مذکور نیز مدفون می­گردد.

21) علاوه بر رکود فوق­العاده­ای که در سال­های اخیر بر بازار صنایع­دستی حکمفرما بوده، با توجه به دوره­ی خوابی که در تولید و فروش

 

 محصولات صنایع­دستی وجود دارد و از طرفی مواد اولیه­ی برخی از این صنایع نیز بسیار بالاست؛ یکی از عمده مشکلات این واحدها عدم برخورداری از تامینپایدار سرمایه در گردش لازم، جهت حفظ توانمندی واحدصنفی و توسعه شغلی آن است.

22) قیمت تمام­شده بالای کالاهای صنایع­دستی داخلی، نه­تنها زمینه را برای ورود کالاهای قاچاق یا بی­کیفیت خارجی هموار کرده بلکه امکان صادرات و رقابت با تولیدات خارجی را نیز محدود نموده است.

23) در برخی رسته­های صنایع­دستی خصوصا در فروش محصولات زینتی نقره­ای و... مشاهده می­شود که دلالان کیف­به­دست با حضور در بازار و خرده­فروشی، علاوه بر توزیع کالای قاچاق، تعادل قیمت محصول در بازار رسمی را نیز بر هم می­زنند. با توجه به اینکه کالاهای قاچاق فاقد فاکتور خرید می­باشند، بحث قیمت­گذاری منصفانه و نظارت و بازرسی بر کنترل قیمت­ها با اختلال مواجه شده و زمینه برای تخلف­های صنفی هموار گشته است.

24) در بعضی رسته­های صنایع­دستی، تولیدات ماشینی و بی­کیفیت خارجی که به ظاهر شبیه نمونه­های اصیل داخلی هستند، هم بطور رسمی و قانونی و هم به طور قاچاق وارد کشور شده­اند و متأسفانه تعدادی از فروشندگان نیز اینگونه کالاهای بی­کیفیت خارجی را به اسم و همان قیمت کالای اصیل داخلی به فروش می­رسانند این علاوه بر ضرر به اقتصاد ملی و اعتبار هنر ایرانی و اعتماد مشتریان، منجر به رکود در تولید و فروش محصولات داخلی گشته است.

 25) بعضاً لیدرهای تورهای توریستی با انجام تبانی با معدودی واحدهای صنفی كه كالاي قاچاق صنایع­دستی دارند گردشگران را به چنین واحدهایی هدايت مي­كنند که آنان نیز محصولات خود را به چندین برابر قیمت واقعي به توریست­ها می­فروشند و اذعان می­کنند که قیمت پائین­تر محصولات در سایر مغازه­ها ناشی از تقلبی یا بی­کیفیت بودن آنها است که این امر زمینه بدبینی گردشگران به كيفيت و اعتبار صنایع­دستی و بدنامی کشور عزیزمان را فراهم می‌کند.

در همین راستا توجه به پیشنهادات ذیل، شایسته به نظر می­رسد:

  1. تبدیل اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان صنایع­دستی شهرستان اصفهان -که از جمله­ی کارآمدترین اتحادیه­های شهرستان اصفهان است- به اتحادیه­ی استانی تولیدکنندگان و فروشندگان صنایع­دستی، علاوه بر حمایت هوشمندانه و جامع از تمامی فعالان صنایع­دستی استان می­تواند زمینه­ساز اشتغال و رشد اقتصادی بالا برای استان اصفهان نیز باشد.
  2. رایزنان فرهنگی از جمله ظرفیت­های مناسب جهت معرفی صنایع­دستی به کشورهای خارجی هستند لذا وزارت محترم امور خارجه با کمک وزارت محترم میراث فرهنگی، صنایع­دستی و گردشگری؛ ضمن ایجاد ویترین صنایع­دستی در سفارت‌خانه­ها نسبت به توجیه و آموزش رایزنان فرهنگی و تدوین مقالات و تیزرهای تبلیغاتی به زبان­های بین­المللی جهت معرفی کالاهای صنایع­دستی کشور اقدام نمایند.
  1. ضمن برگزاری نشست­های مشترک بین اتحادیه و انجمن­های صنفی صنایع­دستی، اتاق بازرگانی ایران، گمرک و وزارت صنعت، معدن و تجارت؛ زمینه صادرات تخصصی صنایع­دستی فراهم شود.
  2. در تمامی استان­های کشور به ویژه استان­های فعال در حوزه صنایع­دستی، شرکت‌های تعاونی صنایع­دستی تشکیل یا تقویت شوند تا زمینه برای صادرات اقلام مذکور فراهم گردد.
  3. انجام کار مطالعاتی دقیق، جهت ریشه­یابی کلیه­ی چالش­های موجود و تدوین سند چشم انداز صنایع­دستی.
  4. برنامه­ریزی عاجل و هوشمندانه جهت جلوگیری از منسوخ شدن رشته­های گوناگون صنایع­دستی از طریق انتقال تجربه و فنون تولید در تمامی رشته­های صنایع­دستی به نسل جوان و بصرفه نمودن اشتغال در آن رشته­ها.
  5. ضمن بررسی و مطالعات دقیق، علل موفقیت هر کشور در تولید و فروش محصول صنایع­دستی خاص آن سرزمین شناخته شود تا جهت بومی­سازی و رفع مشکلات مرتبط در داخل کشور مورد بهره­برداری قرار گیرد.
  6. جهت برندسازی در حوزه صنایع­دستی ضروری است ضمن ساماندهی واحدهای تولیدی و تقویت انجمن تولیدکنندگان صنایع­دستی، تولید مستمر محصولات و كالاهاي باكيفيت مدنظر قرار گیرد.
  7. لزوم توجه به دو موضوع استانداردسازی و برندسازی به منظور اصالت­بخشي به صنایع‌دستی، پی­بردن به ضعف­ها و کاستی­های موجود، فراهمشدن

  زمینه­ی رشد پویا و مدرن­تر محصولات صنایع­دستی و همچنین نظارت دقیق­تر بر فرآیند تولید تا فروش محصولات مربوطه ضروری است. در واقع استانداردسازی باید در تمامی بخش­ها اعم از پروسه تولید، ابزار آلات تولید، قیمت­گذاری محصول، بسته­بندی محصول، بازاریابی و فروش، تضمین کیفیت محصولات پس از حمل­ونقل و ... باشد.

  1. آموزش­های لازم در بخش­های تولید، بازاریابی، فروش، تسلط بر زبان بین­المللی و ... به تولیدکنندگان و فروشندگان صنایع­دستی داده شود تا مواردی همچون: فقدان نوآوری، نداشتن شناخت کافی از سلایق مشتریان داخلی و خارجی، نبود مراکز اطلاعاتی، عدم انجام تحقیقات بازاریابی و برندسازی و همچنین نبود راهبرد صادرات و تجاری­سازی به عنوان کمبودهای فعلی عرصه صنایع­دستی، برطرف شوند.
  2. ایرلاین‌ها با ارائه تخفیف در هزینه نقل و انتقال صنایع‌دستی، به رونق صادرات اینگونه کالاها کمک کنند.
  3. با توجه به دورهخواب فروش محصولات صنایع­دستی، زمان بازگشت ارز حاصل از صادرات در حوزه صنایع‌دستی، به حدود یک‌سال افزایش پیدا کند.
  4. نظر به دوره­ی خوابی که در تولید و فروش محصولات صنایع­دستی وجود دارد و از طرفی قيمت مواد اولیه­ی برخی از این صنایع نیز بسیار بالاست، بحث تامین سرمایه­ی در گردش و ارائه وام­های قرض­الحسنه و یا وام­های با سود بسیار پایین به واحدهای تولید و فروش صنایع­دستی، مدنظر مسئولین قرار گیرد.
  1. دولت محترم از طریق تشکیل بازارچه­های فصلی صنایع­دستی در استان­های مختلف و همچنین تامین زیرساخت­های قانونی و مالی و ...، زمینه­ی ورود سرمایه­گذاران و بخش خصوصی را در عرصه­ی صنایع­دستی به ویژه صادرات این نوع اقلام، فراهم کند.
  2. در صورتی که امکان خرید عُمده و با قیمت مناسب­تر مواد اولیه برای واحدهای صنفی فراهم شود  مطمئناً در افزایش قدرت خرید عموم مردم و رونق صادرات این کالاها موثر خواهد بود. این امر، به ویژه در مورد صنایع­دستی مرتبط با فلزات از قبیل: مس، برنج و ...، ضروری­تر است.
  3. شایسته است تا با شناسنامه­دار کردن کالاهای داخلی، کارشناسان اتحادیه مربوطه، ارزیابی محصولات موجود در بازار را جهت شناسایی کالای قاچاق از غیرقاچاق بر عهده گیرند. در واقع اگر محصولات صنایع­دستی، دارای لوگو و شناسنامه­دار باشند، هم تولیدکننده موظف به تضمین کیفیت محصولاتش می­شود و هم قابلیت پیگیری محصولات افزایش می­یابد.
  4. استمرار برگزاری جلسه با اعضاي انجمن اسلامي بازار جهت توجیه صنف نسبت به پيشگيري از نگهداري يا توزيع كالاهاي قاچاق و جمع­آوري كالاهاي موجود مذكور از سطح بازار.
  5. برگزاري جلسات آموزشي جهت بِروزرساني دانش بازرسان نهادهای نظارتی جهت شناسايي صنايع­دستي قاچاق.
  1. برخورد قاطع و پلمب واحدهاي صنفي متخلفی که مبادرت به عرضه­ و فروش صنایع­دستی قاچاق می­کنند. این امر اهتمام اتحادیه مربوطه و نهادهای نظارتی و قضائی را می­طلبد.
  2. با فروشندگان سیّار کالاهای قاچاق صنایع­دستی و بدلیجات (کیفی­ها)، برخورد شود.
  3. همکاری بیشتر سازمان­های دولتی با اتحادیه­ی صنایع­دستی در امر برگزاری نمایشگاه­ها ضمن اختصاص بودجه­ی ویژه توسط دولت محترم در این خصوص و همچنین حمایت از شرکت­کنندگان جهت حضور در نمایشگاه­های خارجی مرتبط با صنایع­دستی.
  4. با عنایت به اینکه برخی از کالاها مرتبط با چند رسته و اتحادیه هستند، بایستی تفکیک کامل بین رسته­های اتحادیه­های ذیربط اعم از: اتحادیه­های خرازي و تريكو، چيني و بلور، فروشندگان مصنوعات استيل و برنج و ... صورت گیرد تا تولیدکنندگان و فروشندگان کالاهای مربوطه دچار تداخل صنفی نشده و از فروش محصولات صنايع­دستي خارجي نیز جلوگيري به عمل آید.
  5. با توجه به اینکه متاسفانه کالاهای بی­کیفیت ساخت کشور چین، پاکستان و هند، که از نمونه­های داخلی مشابهت­سازی شده­اند؛ در حال ضربه زدن به وجهه و اعتبار صنایع­دستی اصیل ایرانی چه در داخل کشور و چه در عرصه بین­المللی هستند، شایسته است تا با اقداماتی از قبیل: برگزاری نمایشگاه­های خارج از کشور، برگزاری یک نمایشگاه بین­المللی صنایع­دستی به

 صورت سالیانه در داخل کشور، تسهیل ورود گردشگران خارجی به ایران، زمینه معرفی هر چه بیشتر صنایع­دستی اصیل ایرانی را فراهم کنیم. در همین راستا سایر ارگان­ها همانند صداسیما با تبلیغات مستمر تلویزیونی، رادیویی؛ شهرداری با تبلیغات شهری؛ آموزش و پرورش با فرهنگ­سازی پایه در مدارس و... نیز زمینه­ی آشنایی هرچه بیشتر جامعه را با هنر صنایع­دستی فراهم کنند و با ترویج فرهنگ پرهیز از خرید کالاهای خارجی و حمایت از تولید و اشتغال داخلی، زمینه ورود این کالاهای اصیل را به سبد مصرفی خانواده­های ایرانی فراگیر کنند. به عنوان مثال شهرداری می­تواند هر هفته تبلیغات شهری خود را به معرفی یک محصول از صنایع­دستی اختصاص دهد.

24. بیمه هنرمندان به عنوان یکی از دغدغه­های اصلی تولیدکنندگان صنایع­دستی، مورد توجه قرار گیرد.        

هرگونه کپی برداری فقط با قید منبع مجاز می باشد.